Η ανάπτυξη, η οποία παρουσιάζεται ως η λύση για τα προβλήματα του Νότου, δεν είναι συχνά παρά μια άλλη όψη του εκδυτικισμού του κόσμου. Είτε είναι «βιώσιμη», «αειφόρος» ή «ενδογενής», εγγράφεται πάντα, με λιγότερο ή περισσότερο βίαιο τρόπο, στην καταστροφική λογική της καπιταλιστικής συσσώρευσης και συνεπάγεται ανισότητες, την καταστροφή του περιβάλλοντος και των πολιτισμών. Όμως, μπορούμε να φανταστούμε λύσεις, οι οποίες λαμβάνουν υπόψη την ποικιλομορφία του κόσμου και στηρίζονται στις εμπειρίες της μη «αγοραίας» οικονομίας, που επιχειρούνται σε διάφορα μέρη.→
