Βροχή αμερικανικών όπλων στη Μέση Ανατολή! Η αξία τους αναμένεται να φτάσει τα 46 δισ. ευρώ μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια, όπως διευκρίνισε η υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Κοντολίζα Ράις, στις 2 Αυγούστου. Αποδέκτες, είναι η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος, το Κουβέιτ, το Μπαχρέιν, το Κατάρ, το Ομάν και τα Εμιράτα -σύμμαχοι του Τζορτζ Μπους στην ευρύτερη περιοχή.
Άραγε η παροχή προηγμένου εξοπλισμού ανησυχεί το Ισραήλ; Στις 15 Αυγούστου, η Ουάσιγκτον αύξησε κατά ένα τέταρτο, περίπου, την αμερικανική στρατιωτική βοήθεια προς το Τελ Αβίβ, η οποία και θα προσεγγίσει τα 30 δισ. δολάρια κατά την επόμενη δεκαετία.
Στις 7 Δεκεμβρίου 2006, ψήφισμα της ολομέλειας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, το οποίο υιοθετήθηκε από 153 κράτη, έδωσε το πράσινο φως για ένα σχέδιο συνθήκης με αντικείμενο τον έλεγχο της μεταφοράς των λεγόμενων συμβατικών όπλων που, μέχρι στιγμής, δεν εντάσσονται σε κανένα κανονιστικό πλαίσιο. Απείχαν 24 κράτη από την ψηφοφορία, μεταξύ των οποίων η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία, το Ιράν, το Ισραήλ και το Πακιστάν. Σημειώθηκε μόνο μία ψήφος εναντίον: αυτή των ΗΠΑ. Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης υποστήριξε δημοσίως το ψήφισμα.
Συμφωνίες με Λιβύη
Σχεδόν ταυτόχρονα, το Παρίσι σύναψε σημαντικές συμφωνίες με την Τρίπολη: η εταιρεία MBDA (1) υπέγραψε συμβόλαιο 168 εκατ. ευρώ για την πώληση αντιαρματικών βλημάτων τύπου Milan στη Λιβύη, τα οποία χρησιμοποιούνται ήδη από τις στρατιωτικές δυνάμεις 41 κρατών, και η εταιρεία Ευρωπαϊκή Αεροναυτική Άμυνα και Διάστημα (EADS) υπέγραψε συμβόλαιο 128 εκατ. ευρώ για το σύστημα ασύρματης επικοινωνίας Tetra.
«Τι μπορούν να μου προσάψουν; Ότι καταφέρνω να κλείσω συμβόλαια ή ότι δίνω δουλειά στις γαλλικές επιχειρήσεις;» -εξανίσταται ο πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί (2). Όχι απαραίτητα. Όμως, θα μπορούσε να καταστεί υπόλογος για το καθεστώς αδιαφάνειας μέσα στο οποίο διενεργείται το εμπόριο θανάτου, όπως και για την τροφοδότηση μιας πολεμοχαρούς δυναμικής... Μέχρι το τέλος του έτους, οι εξαγωγές όπλων της Γαλλίας αναμένεται να υπερβούν τα 6 δισ. ευρώ -το αντίστοιχο νούμερο το 2004 ήταν 3,38 δισ.- όπως δήλωσε, στις 18 Σεπτεμβρίου 2006, εκπρόσωπος της DGA, της εθνικής υπηρεσίας εξοπλισμού.
Πωλείται τεχνογνωσία
Τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεσμεύονται από έναν κώδικα δεοντολογίας που, κυρίως, τους απαγορεύει να ενισχύουν υφιστάμενες ένοπλες διαμάχες. Ομως, λόγω των αναγκών της παραγωγικότητας, ελάχιστα σύγχρονα όπλα κατασκευάζονται πλέον σε έναν και μοναδικό τόπο του πλανήτη.
Έτσι, τόσο ευρωπαϊκές εταιρείες, όπως η EADS, όσο και αμερικανικές, παρέχουν τεχνογνωσία και ετοιμοπαράδοτα κομμάτια για το νέο κινεζικό ελικόπτερο Ζ-10, χωρίς να γνωρίζουν την πολιτική εξαγωγών που θα ακολουθήσει το Πεκίνο -η κινεζική κυβέρνηση, μάλιστα, έχει ήδη παράσχει στρατιωτικό εξοπλισμό στο Σουδάν (3).
Οι εμπρηστικές διαπραγματεύσεις των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή προκαλούν την αντίδραση της Συρίας και του Ιράν, οι οποίες θα μπορούσαν να στραφούν προς την Κίνα ή τη Ρωσία, χώρες που έχουν μπει δυναμικά στην αγορά. Ο Νίγηρας ανησυχεί για τον «μποναμά» της Γαλλίας στη Λιβύη, η οποία, μάλιστα, διεκδικεί εδώ και μερικούς μήνες έκταση 30.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων από το έδαφος του Νίγηρα, πλούσια σε κοιτάσματα πετρελαίου και ουρανίου.
Κακομαθημένο από τον Λευκό Οίκο, το Ισραήλ δεν αρκείται πλέον στις εισαγωγές, αλλά έχει καταστεί ο κύριος προμηθευτής όπλων της Κολομβίας, της οποίας η υπεροπλία, σε συνδυασμό με τις εχθρικές διαθέσεις της Ουάσιγκτον, ανησυχούν το Καράκας, που στρέφεται προς τη Μόσχα για να εκσυγχρονίσει τα οπλικά του συστήματα.
Στο μεταξύ, και άλλοι εξαγωγείς εμφανίζονται στο προσκήνιο: η Ινδία, η Νότια Κορέα, η Νότια Αφρική... Ποτέ άλλοτε ο κλάδος δεν είχε γνωρίσει τέτοια άνθηση. Οι δαπάνες για όπλα ανήλθαν στο άνευ προηγουμένου ποσό του 1,058 τρισ. δολαρίων στα τέλη του 2006 (4).
Ποιο είναι, λοιπόν, το... ηθικό δίδαγμα της ιστορίας; Προφανώς κανένα. Α, ναι! Το Πεντάγωνο «έχασε» τα ίχνη 110.000 τουφεκιών Καλάσνικοφ και 80.000 περιστρόφων, χωρίς να συνυπολογίσουμε τα 115.000 κράνη και τα 135.000 αλεξίσφαιρα γιλέκα, τα οποία είχαν παραχωρηθεί στην ιρακινή κυβέρνηση το 2004 και το 2005 (5).
Δεν είναι διόλου απίθανο τα εν λόγω όπλα να έπεσαν στα χέρια ανταρτών και να χρησιμοποιούνται, αυτό το διάστημα, εναντίον του... αμερικανικού στρατού.
