Ιούλιος 2008

Τα τριάντα χρόνια εμφυλίου πολέμου και ξένων παρεμβάσεων ρήμαξαν την Αγκόλα. Παρ’ όλα αυτά, μετά το θάνατο του Γιόνας Σαβίμπι, ηγέτη της Εθνικής Ενωσης για την πλήρη ανεξαρτησία της Αγκόλας (Unita), και τις ειρηνευτικές συμφωνίες του 2002, η χώρα μπαίνει σε νέα τροχιά οικονομικής ανάπτυξης. Η αποκατάσταση των υποδομών -κατεστραμμένων κατά 70%- χρηματοδοτείται από το πετρέλαιο. Η πρωτεύουσα Λουάντα μάλιστα αντικατοπτρίζει την αλλαγή εποχής: έχει μετατραπεί σε τεράστιο εργοτάξιο, τροφοδοτούμενο από τα «πετροδολάρια». Την ίδια ώρα, ο πληθυσμός βουλιάζει ολοένα και περισσότερο στη φτώχεια. Τα αγαθά της ειρήνης και της κοινωνικής δικαιοσύνης αναμένεται, να μονοπωλήσουν τις εξαγγελίες στις (…)→

Ένα νέο πλαίσιο για τις χώρες της βόρειας και της νότιας όχθης της Μεσογείου ελπίζει να θέσει ο γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί, σήμερα στο Παρίσι. Αλλά οι πιθανότητες επιτυχίας είναι ελάχιστες, καθώς το σχέδιο πάσχει από έλλειψη συνοχής στη σύλληψή του. Θα σκοντάψει, επίσης, στις περιφερειακές συγκρούσεις, που διχάζουν τους εταίρους, οι οποίοι υποτίθεται ότι συνεργάζονται στον οικονομικό τομέα. Εξάλλου, κανένα δίδαγμα δεν έχει αντληθεί από τις προηγούμενες εμπειρίες, ιδιαίτερα από τη διαδικασία της Βαρκελώνης, της οποίας οι μηχανισμοί έχουν μπλοκάρει.→

Συχνά στις ομιλίες του για τον «παγκόσμιο πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία» ο Τζορτζ Μπους επισείει την απειλή της ανασύστασης ενός μεγάλου μουσουλμανικού και ολοκληρωτικού «χαλιφάτου» που θα εκτείνεται από την Ευρώπη ως την Ασία. Την ίδια ιδέα επανέλαβε ο πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί. Ωστόσο, μόνο μερικές μικρές ισλαμιστικές οργανώσεις, όπως η Χεζμπ ελ Ταχρίρ, που ιδρύθηκε το 1952 από έναν παλαιστίνιο σεΐχη, υιοθετούν τον στόχο του χαλιφάτου νοσταλγώντας το ένδοξο παρελθόν. Πάντως περίπου 10.000 Παλαιστίνιοι διαδήλωσαν, στις 11 Αυγούστου 2007, στη Ραμάλα απαιτώντας την ανασύσταση του χαλιφάτου. Αυτή η επίδειξη ισχύος ήταν έργο του Κόμματος της Ισλαμικής Απελευθέρωσης -συχνά προσδιορίζεται με (…)→