Ιανουάριος 2009

Περίπου τα δύο τρίτα του φυσικού αερίου που καταναλώνει η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι εισαγόμενα, ενώ οι ανάγκες της αυξάνονται διαρκώς. Ανησυχώντας για την αστάθεια των τιμών, καθώς και για την εξάρτησή της από τη Ρωσία, τον κυριότερο προμηθευτή της, επιζητεί τον πολλαπλασιασμό των παρόχων και τη διασφάλιση των αποθεμάτων της. Σε αυτό αποσκοπούν, άλλωστε, τα μέτρα τα οποία παρουσίασε, στις 13 Νοεμβρίου, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο. Στον αντίποδα, η Μόσχα διερευνά προοπτικές επέκτασης σε νέες αγορές, ενώ διατηρεί υπό τον έλεγχό της την ανάπτυξη των κυριότερων αγωγών φυσικού αερίου: η εξάρτηση από έναν και μοναδικό πελάτη προβληματίζει έντονα το Κρεμλίνο.→

Γερμανία, Κίνα, Γαλλία, Ινδία, Ρωσία, Ηνωμένο Βασίλειο: οι κυβερνήσεις αναγγέλλουν φαραωνικά σχέδια για την αντιμετώπιση της οικονομικής ύφεσης. Αποπροσανατολισμένες, οι χρηματαγορές πολλαπλασιάζουν τις σπασμωδικές κινήσεις τους. Το κράτος, το οποίο πριν από λίγο καιρό βρισκόταν στο περιθώριο, γίνεται και πάλι ο πρωταγωνιστής της οικονομίας. Και, μάλιστα, σε σημείο ώστε ο ΟΟΣΑ να προειδοποιεί διά στόματος Κλάους Σμιντ-Χέμπελ, επικεφαλής των οικονομολόγων του οργανισμού: «Εάν ένας κατασκευαστής χρεοκοπήσει, οι αγοραστές θα στραφούν στους ανταγωνιστές του: σε αυτήν την περίπτωση δεν τίθεται ζήτημα διάχυσης του προβλήματος σε ολόκληρη την οικονομία». Όμως, ο εν λόγω κανόνας δεν ισχύει για (…)→

Την ώρα που η Ουάσιγκτον φαίνεται να παραπέμπει στις ελληνικές καλένδες την ένταξη της Γεωργίας (και της Ουκρανίας) στο ΝΑΤΟ, οι ρώσοι και οι γεωργιανοί ιθύνοντες κάθονταν εκ νέου στο ίδιο τραπέζι, στις 17 Δεκεμβρίου, για τον τρίτο γύρο των συνομιλιών της Γενεύης. Οι εν λόγω διαπραγματεύσεις εντάσσονται στο πλαίσιο της συμφωνίας που επετεύχθη με τη διαμεσολάβηση του γάλλου προέδρου, Νικολά Σαρκοζί, κατά την κρίση του περασμένου Αυγούστου. Ωστόσο, η συγκεκριμένη πρωτοβουλία, παρ’ ότι χαιρετίστηκε ως επιτυχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άφησε να διαφανούν οι σοβαρές ρωγμές της.→

Τον περασμένο Σεπτέμβριο, ανακαλύφθηκε κοντά στο αεροδρόμιο της πρωτεύουσας του Ανατολικού Τιμόρ, Ντίλι, ομαδικός τάφος με στοιβαγμένα τα πτώματα θυμάτων του ινδονησιακού στρατού κατοχής, μιας κατοχής που διήρκεσε από το 1975 έως το 2002. Με τον κατοχικό στρατό είχαν συνεργαστεί ντόπιοι αστυνομικοί, στρατιωτικοί και πολιτοφύλακες, από τους οποίους πολλοί παραμένουν ατιμώρητοι. Η αμνηστία και η συμφιλίωση που επέλεξε η κυβέρνηση του Ανατολικού Τιμόρ, αμφισβητήθηκε ευρέως καθώς η κουλτούρα της ατιμωρησίας υποσκάπτει τις πρωτοβουλίες για τη δημιουργία ενός κράτους δικαίου.→