Ο σεισμός που χτύπησε την Αϊτή στις 12 Ιανουαρίου άφησε πίσω του σχεδόν εκατόν πενήντα χιλιάδες νεκρούς και περισσότερους από ένα εκατομμύριο άστεγους στους δρόμους και τους ελάχιστους χώρους που δεν είχαν οικοδομηθεί. Αϊτή, μια ιστορία γεμάτη καταστροφές.
Όχι και τόσο φυσικές όσο φαίνονται. Μια δυνατή καταιγίδα μπορεί να προκαλέσει τον θάνατο αρκετών ανθρώπων και να αποκόψει κάποια συνοικία. Να ισοπεδώσει, στην Πετιονβίλ, ένα σχολείο και να θάψει πενήντα παιδιά στα ερείπια. Να βουλιάξει ένα πλοίο τετρακοσίων θέσεων, πνίγοντας περισσότερους από χίλιους επιβάτες (1). Στην Αϊτή, ένας κυκλώνας αφήνει πίσω του εκατοντάδες νεκρούς. Ο ίδιος κυκλώνας στην Κούβα ή στη Φλόριντα σκοτώνει τέσσερις ή πέντε ανθρώπους.
Το 2008, τέσσερις τυφώνες χτύπησαν τη χώρα και κυρίως την πόλη Γκονάιβ, η οποία είχε ήδη πληγεί το 2004. Σε όλες τις περιπτώσεις, το κράτος αποδείχθηκε αναποτελεσματικό, απαθές ή διεφθαρμένο. Ένα κράτος που βασίζεται στις μη κυβερνητικές οργανώσεις για να διασφαλίσει το ελάχιστο κοινωνικής φροντίδας και στις πεντηκοστιανές ή άλλες εκκλησίες για να εμφυσήσει την καρτερικότητα. Ένα κράτος-πρωταθλητής στη φειδώ, με ελάχιστες κοινωνικές δαπάνες. Αϊτή: πρωταθλήτρια της κοινωνικής εγκράτειας. Οι λέξεις και οι εικόνες δείχνουν τον σημαντικό ρόλο που παίζει η ένδεια.
