Ακολουθεί η Ολλανδία (834.000 τόνους το 2007), η Τουρκία (372.000 τόνους), το Μαρόκο (297.000 τόνους), το Βέλγιο (203.000 τόνους), η Γαλλία (167.000 τόνους) και η Ιταλία (110.000 τόνους). (1) Ο σημαντικός όγκος της παραγωγής στην Ολλανδία, με καλλιέργειες θερμοκηπίου και εκτός εδάφους, οφείλεται σε τρεις παράγοντες: υψηλή τεχνολογία, θέρμανση με φυσικό αέριο που εξάγεται από τα εθνικά χωρικά ύδατα και φθηνή εργασία ειδικευόμενων φοιτητών.
Το 2008, η Γερμανία εισήγαγε 201.000 τόνους ισπανική ντομάτα, το Ηνωμένο Βασίλειο 174.000 τόνους, η Γαλλία 152.000 τόνους, η Ολλανδία 145.000 τόνους, η Πολωνία 57.000 τόνους, η Ιταλία 33.000 τόνους, η Τσεχία 28.000 τόνους κ.λπ. (2) Πράγματι, μετά την πατάτα, η ντομάτα είναι το αγροτικό προϊόν με τη μεγαλύτερη κατανάλωση στην Ευρώπη. Το 2007, οι Έλληνες έφαγαν 61 κιλά ανά κάτοικο, οι Δανοί 32 κιλά, οι Ιταλοί 31 κιλά, οι Ισπανοί 17 κιλά, οι Γάλλοι 14 κιλά, οι Βρετανοί 8,1 κιλά, οι Βέλγοι και οι Γερμανοί από 8 κιλά. (3) «Πόσοι ανάμεσά τους έχουν συνειδητοποιήσει ότι, αν μπορούν να καταναλώνουν τέτοιες ποσότητες, αυτό οφείλεται στην εκμετάλλευση των μεταναστών στην Αλμερία;» αναρωτιέται ο συνδικαλιστής Σπιτού Μεντί, πριν υπενθυμίσει: «Τον 18ο αιώνα, ο Μοντεσκιέ, στο έργο του "Το Πνεύμα των Νόμων", υποστήριζε ήδη, μιλώντας για τις φυτείες ζαχαροκάλαμου στις γαλλικές Αντίλλες: "Η ζάχαρη θα ήταν πολύ ακριβή εάν στις φυτείες όπου παράγεται δεν δούλευαν σκλάβοι". Σήμερα, συμβαίνει ακριβώς το ίδιο με την ντομάτα της Αλμερίας!»
Το κείμενο συνοδεύει το άρθρο Για μια χούφτα ντομάτες
«Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία»
