Το 1997, η εφημερίδα μας διέδωσε την ιδέα της επιβολής ενός φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών (1), οι οποίες, εκείνη την εποχή, ήταν δεκαπέντε φορές μεγαλύτερες από το ετήσιο παγκόσμιο ακαθάριστο προϊόν. Σήμερα, είναι περίπου εβδομηκονταπλάσιες. Πριν από 15 χρόνια δεν γινόταν λόγος για δάνεια τύπου «subprime», ούτε φανταζόταν κανείς μια κρίση εθνικού χρέους στην Ευρώπη. Η πλειονότητα των ευρωπαίων σοσιαλιστών, οι οποίοι είχαν μαγευτεί από τον Αντονι Μπλερ, ορκίζονταν μονάχα στο όνομα της «χρηματοπιστωτικής καινοτομίας».→