Απρίλιος 2013

Θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κάποιος ότι η εκλογή του Φρανσουά Ολάντ στο ανώτατο αξίωμα της Γαλλικής Δημοκρατίας συνέβη εν μέσω γενικευμένου ενθουσιασμού και προσδοκίας για ρήξεις. Ακόμα κι έτσι όμως, κατάφερε να απογοητεύσει την εκλογική του βάση, εξαπολύοντας προς την κοινωνία, με λίγο πιο γλυκά λόγια, τη βόμβα της λιτότητας.→

«Αυτή η χρονιά υπήρξε εξαιρετικά δύσκολη, ιδιαίτερα για τους πιο ευάλωτους συμπολίτες μας. Ωστόσο, προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε δυναμικά τις βαθύτερες αιτίες του προβλήματος: τα δημόσια οικονομικά εξυγιαίνονται. Οι λιγότερο ανταγωνιστικές οικονομίες επιτυγχάνουν καλύτερα αποτελέσματα. Έχει δρομολογηθεί η εξυγίανση του χρηματοοικονομικού τομέα. Η δομή της διακυβέρνησης βελτιώνεται. Δεν μπορούμε ακόμα να πανηγυρίσουμε, ωστόσο, υπάρχουν λόγοι για να είμαστε αισιόδοξοι και νομίζω ότι οι επενδυτές και οι εταίροι μας το αναγνωρίζουν»: Αυτά δήλωσε ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, στις 14 Δεκεμβρίου του 2012, ενθουσιασμένος από τη συμφωνία για την τραπεζική ένωση, στην οποία κατέληξε το Ευρωπαϊκό (…)→

Μια έρευνα μόλις έφερε στο φως την ύπαρξη ενός κυκλώματος διαφθοράς που αφορά 680 ποδοσφαιρικούς αγώνες και εμπλέκει 425 επικεφαλής συλλόγων, παίκτες και διαιτητές σε 15 χώρες. Ωστόσο, άλλοι είναι οι αριθμοί που ενδιαφέρουν κυρίως τους προπονητές, οι οποίοι το τελευταίο διάστημα δείχνουν όλο και περισσότερο να υποκαθιστούν την εμπειρική τους γνώση με τη στατιστική. Κατά την άποψή τους, οι αγώνες κερδίζονται πια με την αριθμομηχανή ανά χείρας.→

Ο Ούγο Τσάβες γεννήθηκε από φτωχούς γονείς, ήταν μιγάς κι έδειχνε να μην έχει άλλη προοπτική κοινωνικής ανόδου έξω από τον στρατό. Ωστόσο, κατόρθωσε να γοητεύσει τους Βενεζουελάνους, σε κάποιον βαθμό και επειδή τους έμοιαζε.→

Η Βενεζουέλα εκλέγει σήμερα τον νέο της πρόεδρο. Οι κάλπες ανοίγουν για δεύτερη φορά μέσα σε έξι μήνες, εξαιτίας του θανάτου τού προέδρου Ούγο Τσάβες, τον περασμένο μήνα. Σύμφωνα με όλα τα προγνωστικά, ο προσωρινός πρόεδρος, Νικολάς Μαδούρο, ο άνθρωπος τον οποίο ο ίδιος ο Τσάβες έχρισε διάδοχό του, είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί. Κι ενώ η αντιπολίτευση πασχίζει να διατηρήσει την ενότητά της, την ίδια στιγμή, οι υποστηρικτές του αποθανόντα χαρισματικού ηγέτη θα πρέπει πια να μάθουν να πορεύονται χωρίς αυτόν, κάτι στο οποίο δεν τους βοήθησε ο ίδιος όσο ζούσε.→

Στις 3 Μαρτίου, ο ελβετικός λαός ενέκρινε, με μεγάλη πλειοψηφία, τη «λαϊκή πρωτοβουλία» του Τόμας Μίντερ, η οποία έχει στόχο να περιορίσει τις αμοιβές των διευθυντικών στελεχών στις μεγάλες επιχειρήσεις. Μολονότι το συμβολικό φορτίο της ετυμηγορίας είναι αναμφισβήτητο, η αριστερά και τα συνδικάτα διατυπώνουν επιφυλάξεις για το περιεχόμενο της πρωτοβουλίας, καθώς ενισχύει την εξουσία των μετόχων και δεν θα επιφέρει καμία αλλαγή στην κατάσταση των εργαζομένων.→