Ιούλιος 2013

Η μεταρρύθμιση της αμερικανικής πολιτικής για τη μετανάστευση, που συζητείται αυτήν την εποχή στο Κογκρέσο, προβλέπει την αναγνώριση έντεκα εκατομμυρίων λαθρομεταναστών. Πίσω από το μέτρο αυτό, στο οποίο εστιάζουν την προσοχή τους τα ΜΜΕ και τα πολιτικά κόμματα, κρύβεται ένα άλλο: η δημιουργία ενός νέου συστήματος έκδοσης βίζας, που θα ταίριαζε γάντι στις επιθυμίες των επιχειρήσεων.→

Καθισμένος στο γραφείο του, ο Κουβανός καπετάνιος Πέδρο Λέιβα κινεί ένα πιόνι στην ηλεκτρονική σκακιέρα. Η καμπίνα φωτίζεται από το λιγοστό φως του ήλιου που καταφέρνει να περάσει από το φινιστρίνι. Τριγύρω, στις δεξαμενές, στους διαδρόμους, στις μεταλλικές σκάλες, βασιλεύει η σιωπή κι η σκουριά, που συμβολίζουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την εγκατάλειψη στην οποία έχει παραδοθεί εδώ και πολύ καιρό το πλοίο.→

Το άρθρο δημοσιεύτηκε λίγες ώρες πριν από την αποχώρηση του Μόρσι και την κατάληψη της εξουσίας από τον στρατό. Ωστόσο, η ανάλυση που ακολουθεί, του Alain Gresh, επί χρόνια αρχισυντάκτη της Le Monde Diplomatique, δημοσιογράφου με εξειδίκευση στον αραβικό κόσμο, στην οποία παραθέτει τα λάθη του παρελθόντος και επισημαίνει τους κινδύνους του αύριο, παραμένει επίκαιρη, αποστασιοποιημένη από τη ροή της αιματηρής επικαιρότητας.→

Οι Αμερικανοί στρατιωτικοί αναλυτές ανησυχούν για τις προόδους που σημειώνονται στον τομέα της κινεζικής πυρηνικής αποτροπής, καθώς και για τα «μεγάλα άλματα προς τα εμπρός» που πραγματοποιεί παράλληλα ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός στη διαστημική τεχνολογία. Συνδυάζοντας τους δύο αυτούς συναφείς τομείς, το Πεκίνο βελτιώνει το μέγεθος, το βεληνεκές και την αποτελεσματικότητα του οπλοστασίου του, δημιουργώντας το –επικίνδυνο- ενδεχόμενο να καταστήσει πιο εύθραυστες τις πυρηνικές ισορροπίες που υπήρχαν έως τώρα.→

Το Ζάγκρεμπ, προκειμένου να προετοιμαστεί για την είσοδό του στην Ε.Ε., η οποία έγινε επίσημα την 1η Ιουλίου, εφάρμοσε ένα ευρύ πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, το οποίο πλήττει ιδιαίτερα μία από τις παλαιότερες βιομηχανίες της χώρας: τη ναυπηγοεπισκευαστική.→

Το ίδιο επιχείρημα έρχεται και ξανάρχεται, σε σχέση με την Αίγυπτο: εκλογές δεν σημαίνουν και δημοκρατία. Είναι αλήθεια -και στη Γαλλία το γνωρίζουμε καλά: Στις 29 Μαΐου 2005, με πλειοψηφία περίπου 55%, ο λαός της χώρας απέρριψε την Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη. Παρά την καθαρή αυτή επιλογή, η Συνθήκη τελικά επιβλήθηκε. Τον Μάιο του 2012, μετά από μια μακριά προεκλογική καμπάνια, ο λαός εξέλεξε τον Φρασουά Ολάντ στο ανώτατο αξίωμα: η πολιτική του, όμως, ουδεμία σχέση έχει με τις υποσχέσεις του προεκλογικού του προγράμματος.→