Η ελευθερία της έκφρασης υφίσταται μόνο όταν την εφαρμόζουμε σε θεματολογία που αποδοκιμάζουμε. Οι επιθέσεις εναντίον της, άλλωστε, επιβιώνουν πολύ περισσότερο από τα κίνητρα που τις δικαιολογούν και από τους κυβερνώντες που τις χρησιμοποιούν προς όφελός τους. Στις 25 Οκτωβρίου 2001, σε κλίμα πανικού, μετά τις δολοφονικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, μόνο ένας Αμερικανός γερουσιαστής, ο Ράσελ Φέινγκολντ, ψήφισε ενάντια στον «Patriot Act», το νόμο που παρείχε το οπλοστάσιο κατά της ελευθερίας και που υιοθετήθηκε μαζικά από τους βουλευτές, με πρόσχημα τη μάχη κατά της τρομοκρατίας. Δεκατρία χρόνια κι έναν πρόεδρο μετά, τα «εξαιρετικών συνθηκών» αυτά μέτρα, παραμένουν ο νόμος στις ΗΠΑ.→