Μια συλλογή διηγημάτων, που τιτλοφορείται Ιστορίες του κυρίου Δ*, όπως θα λέγαμε Ιστορίες του κυρίου Κόινερ, αλλά από την ανάποδη. Ένας πρωταγωνιστής που ονομάζεται Δ* με τρόπο καφκικό και πάλι ανεστραμμένο, αλλά και Δ* όπως Διάβολος, και Δύναμη.
Ένας σύγχρονος δαίμονας, κυνικός αστός καπιταλιστής, μορφωμένος και εκλεπτυσμένος, που διαβάζει Μαρξ (ή μήπως τα διηγήματα στα οποία ο ίδιος πρωταγωνιστεί;) και παθαίνει κατάθλιψη, ειδικά με το απόσπασμα που ανοίγει, ως μότο, τη συλλογή: «Η κακή πλευρά είναι αυτή που παράγει την κίνηση η οποία φτιάχνει την ιστορία, καθώς συγκροτεί το στοιχείο της πάλης» (από την Αθλιότητα της φιλοσοφίας, απάντηση στη Φιλοσοφία της Αθλιότητας του Προυντόν).
Αυτό ακριβώς το απόσπασμα, που τον περιγράφει, αποτελεί τον χειρότερο εφιάλτη του εωσφορικού κυρίου Δ* στο τελευταίο διήγημα, όταν το αινιγματικό Δ*, οριζόμενο και ως Δύναμη, ανανεώνει -;- εντέλει, σε ένα κρεσέντο ειρωνείας, τη διαχρονική νίκη του, μέσα από την υποταγή του εργαζόμενου που νταντεύει το αφεντικό του.
Είκοσι τέσσερα διηγήματα, σύντομες ιστορίες για τις συναντήσεις και τις επιλογές ενός πανέξυπνου, ανελέητου, εστέτ μεγαλοαστού επιχειρηματία, που αναλαμβάνει να δικαιώσει την τάξη του, λόγω και έργω, σε μια πόλη-κόλαση και σε μια εποχή όπου η κοινοτοπία του Κακού βρίσκεται ξανά στο προσκήνιο. Η πρώτη εικόνα του σχεδιάζεται προσφυώς από τον λόγο, καθώς στο πρώτο διήγημα γνωρίζουμε τον ρήτορα, τον δεξιοτέχνη του άδικου λόγου, που υπερασπίζεται το δικαίωμα στην πολυτέλεια, στον ορισμό του είναι από το έχειν μέσα από τον μαγικό καθρέφτη του καταναλωτισμού και της εμπορευματοποίησης, το δικαίωμα στον πλούτο χωρίς έγνοιες για τους παραγωγούς του και τα – αντιαισθητικά σε κάθε περίπτωση – βάσανά τους.
Λόγος δικανικός, βασίζεται σε μια ακολουθία λογικών πλανών, που αποτελούν, άλλωστε, τη βάση όλης της συνεκτικής επιχειρηματολογίας του κυρίου Δ* και των φίλων του.
