Στο νότιο τμήμα της Λουιζιάνας, αμέσως μόλις δύσει ο ήλιος, πολύ συχνά ο αυγουστιάτικος ουρανός παίρνει ένα έντονο μπλε χρώμα. Όμως, τη μέρα της επίσκεψής μας, ο ορίζοντας είναι σκοτεινός κι η θύελλα απειλεί να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή. Ένα κοπάδι κεφαλόπουλα πηδάει έξω από το νερό και ξαναβουτάει στη θάλασσα με έναν ελαφρό παφλασμό. Ο Τζέικ Μπίλιοτ οδηγεί προσεκτικά το Sitting Bull, το γαριδάδικό του, έχοντας βάλει πλώρη για την προκυμαία του Πουέντ-Ω-Σεν. Το χωριό βρίσκεται στο άκρο μιας γλώσσας ξηράς που συνδέεται με τη βορειοαμερικανική ήπειρο με έναν στενό δρόμο. Όσο πλησιάζουμε στο τέλος του δρόμου, της Route 665, το νερό βρίσκεται παντού, ενώ σε κάποιο σημείο η ξηρά εξαφανίζεται εντελώς.
Η άνοδος της στάθμης των υδάτων στο μπαγιού της Λουιζιάνα καταστρέφει τους οικισμούς και αναγκάζει τους κατοίκους να μετακινηθούν στην ενδοχώρα (φωτ,: pixabay/glynn424).
