Νοέμβριος 2018

Η Ιταλία έχει διαδεχθεί την Ελλάδα στη θέση του κακού μαθητή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προβλέποντας κάποια αύξηση των κοινωνικών δαπανών, το σχέδιο προϋπολογισμού της Ιταλίας για το 2019 αποκλίνει από το δόγμα της λιτότητας. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απειλεί με κυρώσεις και κάνει λόγο για λαϊκισμό. Η συγκεκριμένη οπτική γωνία ανάλυσης, βολική για την απαξίωση κάθε μορφής ανυπακοής, δεν επιτρέπει να αξιολογηθεί ο ουσιαστικός προσανατολισμός της νέας ιταλικής κυβέρνησης.→

Οι προεδρικές εκλογές του Οκτωβρίου του 2018 στη Βραζιλία σημαδεύτηκαν από την ορμητική επικράτηση του Ζαΐρ Μπολσονάρο και του ακροδεξιού σχηματισμού του, του Κοινωνικού-Φιλελεύθερου Κόμματος (PSL). Μισογύνης, ομοφοβικός, ρατσιστής, περιβαλλόμενος από υποστηρικτές της επιστροφής του στρατού στην εξουσία, ο Ζαΐρ Μπολσονάρο ενσαρκώνει ένα ρεύμα που παρέμεινε στο παρασκήνιο της πολιτικής ζωής Λατινικής Αμερικής μετά το τέλος των δικτατοριών.→

Ο πληθυσμός της Ευρώπης γερνάει και παραμένει στάσιμος. Από την άλλη πλευρά της Μεσογείου, ο πληθυσμός αυξάνεται και η ηλικία του μειώνεται. Με αυτά τα δεδομένα, πολλοί οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι η έκρηξη των μεταναστευτικών ροών φαντάζει αναπόφευκτη. Κάτι που σημαίνει ότι η Ευρώπη είτε θα περιχαρακωθεί είτε θα ανοίξει τα σύνορά της. Όμως, μια τέτοια προσέγγιση δεν είναι αδικαιολόγητα μοιρολατρική;→