Μην αναμειγνύεστε με τις διαδηλώσεις στους δρόμους, μην τις υποστηρίζετε και μην τους δίνετε δημοσιότητα με οποιοδήποτε τρόπο –ιδιαίτερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου οι Λιβανέζοι σχολιάζουν διαρκώς τις τελευταίες εξελίξεις γύρω από το Χιράκ («Κίνημα»). Αυτές ήταν, στα μέσα Δεκεμβρίου, οι οδηγίες του Χασάν Νασράλα, γενικού γραμματέα της Χεζμπολάχ, προς τους οπαδούς του. Ωστόσο, μερικές ώρες μετά την έναρξη των μαζικών κινητοποιήσεων ενάντια στον «φόρο WhatsApp», ο σιίτης ηγέτης είχε αποφύγει να απαγορεύσει τη συμμετοχή στις διαδηλώσεις και είχε περιοριστεί σε μια έκκληση να στηριχθεί η κυβέρνηση, στην οποία η οργάνωσή του συμμετείχε.
Τις πρώτες ημέρες, στο νότιο τμήμα της χώρας, ιδιαίτερα στη Ναμπατιέ, προπύργιο της «Χεζμπ», ένας σημαντικός όγκος διαδηλωτών είχε φωνάξει συνθήματα υπέρ της αλλαγής και κατά της ακρίβειας, προσδίδοντας έτσι πανεθνικό χαρακτήρα στο Χιράκ, το οποίο γεννήθηκε στη Βηρυτό και στην Τρίπολη. Αλλά, στις 25 Οκτωβρίου, σε μια πολυαναμενόμενη παρέμβασή του, ο Νασράλα ξεκαθάρισε τα πράγματα. Εκτιμώντας ότι το κίνημα διαμαρτυρίας είχε χάσει «τον αυθόρμητο χαρακτήρα που είχε στην αρχή», έδωσε εντολή στους οπαδούς του να αποσυρθούν. «Αυτό που ξεκίνησε ως λαϊκό κίνημα, δεν είναι πια τέτοιο», δήλωσε ο σιίτης ηγέτης, προειδοποιώντας για «κίνδυνο κατάρρευσης της χώρας» και «επιστροφή στον εμφύλιο πόλεμο». Στη συνέχεια, σε ομιλία του που μεταδόθηκε από το τηλεοπτικό κανάλι Αλ-Μανάρ, ο Νασράλα, παρότι αναγνώρισε ότι η επιβολή του φόρου ήταν «λάθος», κατηγόρησε τις ΗΠΑ ότι προσπαθούν να χειραγωγήσουν το Χιράκ και ότι θέλουν να θέσουν τη χώρα σε καθεστώς κηδεμονίας.
Επίσης, αρνήθηκε οποιαδήποτε ευθύνη του κόμματός του για τις βιαιότητες σε βάρος των διαδηλωτών. Πράγματι, από τα μέσα Οκτωβρίου, οι διαδηλωτές δέχονται τακτικές επιθέσεις από άτομα που τους κατηγορούν ότι προσέβαλαν τον Νασράλα ή τον Ναμπίχ Μπέρι, επικεφαλής του σιιτικού κινήματος Αμάλ και πρόεδρο του κοινοβουλίου από το 1992. Όπως μεταφέρουν αρκετοί δημοσιογράφοι, δεν πρόκειται ακριβώς για μέλη της Χεζμπολάχ, αλλά μάλλον για συμπαθούντες από τις λαϊκές συνοικίες, για τους οποίους και μόνο το σύνθημα που αναφέρεται στην ανάγκη παροπλισμού της πολιτικής ελίτ και διευκρινίζει ότι «Όταν λέμε “όλοι”, εννοούμε “όλοι”», αποτελεί προσβολή προς τον Νασράλα.
Ο σιίτης ηγέτης γνωρίζει ότι παίζει μια δύσκολη παρτίδα. Η λαϊκή οργή είναι τέτοια ώστε δεν μπορεί να ανεβάσει τους τόνους απέναντι στους διαδηλωτές χωρίς να πληγεί η εικόνα του κόμματός του. Οι μετριοπαθείς τόνοι του και η έκκλησή του «να συναισθανθούν όλοι τις ευθύνες τους» μαρτυρούν τη στάση αυτοσυγκράτησης που έχει επιλέξει.
Το κείμενο δημοσιεύθηκε ως ένθετο στο: Οι οικονομικές ρίζες του ξεσηκωμού στον Λίβανο
