Απρίλιος 2021

Εδώ και πολύ καιρό, η Χιλή, χώρα που διαμορφώθηκε από τη δικτατορία του στρατηγού Αουγούστο Πινοσέτ, βράζει από οργή. Πώς όμως να αφήσει πίσω της το παρελθόν και να επουλώσει τις πληγές της; Αντιμέτωπος με ένα ισχυρό κοινωνικό κίνημα, ο συντηρητικός πρόεδρος Σεμπαστιάν Πινιέρα προώθησε την ιδέα ενός νέου Συντάγματος –μια ιδέα που γύρισε σαν μπούμερανγκ στον εμπνευστή της, αναδεικνύοντας τελικά μια Συντακτική Συνέλευση με αυξημένη εκπροσώπηση της Αριστεράς, των κοινωνικών κινημάτων και των ανεξάρτητων υποψηφίων.→

Ο Τζέρεμι Κόρμπιν βρέθηκε στο τιμόνι των Εργατικών από το 2015 ως το 2020, παίρνοντας την σκυτάλη από τον Εντ Μίλιμπαντ, ο οποίος με τη σειρά του είχε διαδεχθεί τον τελευταίο πρωθυπουργό των Εργατικών, Γκόρντον Μπράουν (2007-2010). Επιστρέφουμε μέσα από το αρχείο μας στο 2011 μετά τις ταραχές του Αυγούστου, οι οποίες άνοιξαν έναν νέο πολιτικό κύκλο που τελικά οδήγησε στην αλλαγή στροφής προς μια ριζοσπαστική στροφή των Εργατικών. Μια καλή ευκαιρία για συγκρίσεις με την σημερινή, ανάποδη στροφή. Από το αρχείο, Σεπτέμβριος 2011→

Απέχοντας παρασάγγας από την κοινότοπη εικόνα του δημοσίου υπαλλήλου που ζει μακριά από τις αντιξοότητες της ζωής, οι ανώτεροι υπάλληλοι του ιαπωνικού κράτους εργάζονται κάτω από εξαντλητικές συνθήκες εργασίας, πραγματοποιώντας έως και τριακόσιες ώρες υπερωριών ανά μήνα. Οι εργατικοί νόμοι της χώρας –ήδη ελάχιστα προστατευτικοί– δεν έχουν εφαρμογή στην ιδιαίτερη αυτή ομάδα εργαζομένων. Όλο και περισσότεροι εγκαταλείπουν τις θέσεις τους στα υπουργεία, προκαλώντας μια πρωτοφανή κρίση.→