Πριν τα ελληνικά δικαστήρια ν’ αποφασίσουν την αναστολή της απόφασης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα μπορούσε να της έχει υπενθυμίσει τα κείμενα της Ένωσης, σύμφωνα με τα οποία «το σύστημα της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης στα κράτη μέλη είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις δημοκρατικές, κοινωνικές και πολιτιστικές ανάγκες κάθε κοινωνίας». Η κυβέρνηση προτίμησε να επικυρώσει το βίαιο κλείσιμο της ΕΡΤ, υποστηρίζοντας ότι εγγράφεται «στο πλαίσιο της σημαντικής προσπάθειάς της για τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής οικονομίας».
Οι Ευρωπαίοι έχουν ήδη την εμπειρία συνταγματικών σχεδίων τα οποία απέρριψε ο λαός με την ψήφο του, αλλά, παρ’ όλα αυτά, προχώρησαν. Θυμούνται υποψήφιους, οι οποίοι, αφού δεσμεύτηκαν να επαναδιαπραγματευτούν μια συνθήκη, την επικύρωσαν χωρίς ν’ αλλάξει ούτε ένα κόμμα (1). Στην Κύπρο αναγκάστηκαν να υποστούν το αυταρχικό κούρεμα των καταθέσεών τους (2). Περάσαμε, πλέον, και στο επόμενο στάδιο: η Κομισιόν νίπτει τας χείρας της για την καταστροφή των ελληνικών μέσων ενημέρωσης που δεν ανήκουν ακόμα σε επιχειρηματίες, από τη στιγμή κιόλας που κάτι τέτοιο επιτρέπει την άμεση απόλυση 2.700 εργαζομένων σ’ έναν δημόσιο τομέα που πάντα μισούσε. «Πιάνοντας», έτσι, τους στόχους των απολύσεων που υπαγορεύει η Τρόικα, σε μία χώρα όπου το 60% των νέων είναι άνεργοι.
Η λύσσα αυτή συμπίπτει με τη δημοσίευση από τον αμερικανικό τύπο μιας μυστικής έκθεσης του ΔΝΤ, η οποία παραδέχεται ότι η πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα εδώ και τρία χρόνια στέφεται από παταγώδεις αποτυχίες. Πρόκειται, μήπως, μόνο για την κατάρριψη των ωραιοποιημένων προβλέψεων για τη μεγέθυνση; Σαφώς και όχι. Σύμφωνα με την ανάλυση του κειμένου από τη Wall Street Journal, το ΔΝΤ παραδέχεται ότι η «άμεση αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα κόστιζε λιγότερο στους Ευρωπαίους φορολογούμενους, γιατί οι πιστωτές του ιδιωτικού τομέα εξυπηρετήθηκαν πλήρως, χάρη στα κεφάλαια που δανείστηκε η Αθήνα. Το ελληνικό χρέος, λοιπόν, δεν μειώθηκε, αλλά το φορτώθηκε το ΔΝΤ και οι φορολογούμενοι της Ευρωζώνης, αντί για τις τράπεζες και τα κερδοσκοπικά κεφάλαια.
Αυτά κατάφεραν να αποδεσμευτούν χωρίς να χάσουν ούτε μία δεκάρα από τα δάνεια που είχαν παραχωρήσει στην Αθήνα, με αστρονομικά επιτόκια. Καταλαβαίνει κανείς ότι, αυτή η μαεστρία της τρόικας στην αφαίμαξη των Ευρωπαίων φορολογούμενων προς όφελος της κερδοσκοπίας, της χαρίζει μια ιδιαίτερη εξουσία για να βασανίσει ακόμη περισσότερο τον ελληνικό λαό. Αλλά μετά από τη δημόσια τηλεόραση, θα έρθει, μήπως, η σειρά των νοσοκομείων, των σχολείων, των πανεπιστημίων να κλείσουν; Και όχι μόνο στην Ελλάδα. Γιατί αυτή είναι η τιμή που θα πρέπει να πληρώσει ολόκληρη η Ευρώπη, για να εξασφαλίσει μια θέση στη θριαμβευτική πορεία προς τον Μεσαίωνα.